ජීවිතය සුන්දර ද මෙතරම්

අනන්තයේ එක දවසක, ජීවිතය දෙස ආපසු හැරී බලද්දී,
හැම මොහොතක්ම පූර්ණ නුමුදු ජීවිතය වෙනස්වී, වෙනස් වෙමින් තියේවි.
ආරම්භයක් හෝ අවසානයක් ගැන සොයන්නේ හෝ තැවෙන්නේ නැතිවේවි.
නිත්‍යයෙන් වෙනස්වූ වෙනස් වන ජීවිතය ගැන දුක් හෝ සුසුම් නොහෙලාවි.

සතුට සැප ඉදිරියේ සිර කරුවෙකු වූ මුත්, ජීවිතය මා සිර කලේ නැත.
දුක වේදනාව හමුවේ ඒකාකාරී  වූ මුත්, අත්දැකීම් වලින් නැවුම් බව ගෙනාවේය.
සියල්ල එපා වී ජීවිතය අත් හලමුත්, ජීවිතය මා අත් හලේද නැත.
දුක් වේදනා සැප සතුට ජීවිතය මිස, ජීවිතය මට උරුම නොකළ බව පසක් කර ගනිමි.

අනන්තයේ ඒ දවසේදී මම ප්‍රීතියෙන් උදම් ලමි, සතුටෙන් පිරී ඉහිරී යමි.
විඳි දුක් කරදර, සැප සම්පත මා පරිපූර්ණ කළ බව දැන ඒ ගැන සතුටු කඳුළු හෙලමි.
මම නොව මේතාක් ජීවිතය මා ජීවත් කළ බව දැන, ජීවිතයට පූජා කරමි.
ගෙවුණු අඳුරු කාලයන් හෝ මැව් සිහිනයන් ගැන නොව, මම අද ජීවිතය ජීවත් කරවමි.